Carbon, czyli innymi słowy kompozyty zbrojone za pomocą włókna węglowego, używany jest w motoryzacji do produkcji m.in. nadwozi samochodów sportowych.
Coraz częściej używany jest on także jako budulec takich składników jak dla przykładu wał napędowy lub sprężyny amortyzatorów.
Źródło: http://www.flickr.com
Taki kompozyt zbrojony za wykorzystaniem włókna węglowego, czyli inaczej mówiąc Carbon Fiber Reinforced Plastics (CFRP) jest materiałem utworzonym z myślą o przemyśle kosmicznym i lotniczym. Jego podstawową zaletą jest ogromna wytrzymałość przy bardzo niewielkiej masie. Takie włókno węglowe posiada wytrzymałość na rozciąganie przeszło czterokrotnie większą, niż najlepsza stal, przy czym jest bardzo miękki, więc aby zagwarantować wymaganą sztywność, łączy się te materiały z twardymi żywicami syntetycznymi, zatem przykładowo epoksydowymi.
Źródło: sxc.hu
Źródło: http://www.flickr.com
Włókna węglowe, czy w zasadzie wyprodukowana z nich różnowarstwowa tkanina, mogą spełniać w takiej sytuacji funkcję zbrojenia, natomiast spajająca ją żywica nadaje kompozytowym pożądany mocny kształt. Takie kompozytowe części części do wózków linde wykonuje się w foremnikach, które przedstawiają negatyw tworzonego kształtu przedmiotu, z zastosowaniem jednego z kilku najważniejszych sposobów. Najłatwiejszy z nich to laminowanie, który polega na układaniu kolejnych powłok tkaniny (kevlarowej, węglowej czy też szklanej) oraz ręcznym przesycaniu ich żywicą zmieszaną z odpowiednim utwaRdzaczem. Niestety wadą tej metody jest zredukowanie twardnienia żywicy, powodujące pośpiech, który niestety służy błędom wytworzenia. Innym sposobem jest użycie prepregów. Chodzi tutaj o dużo warstw tkaniny, które są wstępnie przesycone żywicą. Kolejna metoda, zatem tzw.
RTM opiera się na wypełnianiu żywicą foremnika, który zawiera uprzednio ułożoną tkaninę. Ostatni sposób to C-SMC oznacza wtryskiwanie żywicy pomieszanej z pociętymi włóknami do formy.