Jednym z elementów instalacji tryskaczowej jest główka tryskaczowa. Jest ona wykorzystywana do rozprowadzania będącej w rurociągu wody po całej powierzchni domu, w którym tego typu system został zamontowany.
Takie tryskacze stanowią efektywny system obrony własnej w domu przed oddziaływaniem pożaru.
Źródło: http://www.flickr.com
Sposób rozmieszczenia, typ i wymagane obliczenia hydrauliczne są niezwykle ściśle określone przez przepisy budowlane i przepisy PPOŻ. Sam tryskacz składa się z korpusu, który ma gwint, elementu termoczułego i deflektora. W tego rodzaju instalacji znajduje się woda pod dużym ciśnieniem. Jeśli będzie miał miejsce pożar, element termoczuły w tego typu układzie (czyli ampułka w wypadku tryskaczy ampułkowych, topik w przypadku tryskaczy topikowych lub element bitumiczny w przypadku tryskaczy bitumicznych) pod wpływem wysokiej temperatury (gorącego dymu lub po prostu samego ognia), topi się lub pęka. Uwalnia wtedy wodę. Właściwa budowa deflektora, zatem talerza rozprysku powoduje, że obszar działania strumienia o wiele się zwiększa.
Tryskacze możemy podzielić wedle kilku kategorii. Przykładowo orientacji wiszącej (pozioma lub stojąca), ze względu na średnicę podłączenia (m.in. DN15, bądź DN20). Poza tym tryskacze możemy podzielić ze względu na parametr wypływu K (m.in. 57, 160, 242, lub 363), przez wzgląd na sposób wykończenia: chrom, brąz, lub w kolorze czarnym oraz białym, czy także zastosowanie, które mogłoby być typowe, domowe, magazynowe (Linde – wózek podnośnikowy) lub suche. W przypadku tryskaczy wykorzystywany jest także współczynnik RTI, który określa czas reagowania.
Najszybszy jest współczynnik RTI < 50, większe dotyczą dłuższych czasów reakcji. Sam system należy do bardzo efektywnych i w dużym stopniu wpływa na minimalizowanie strat.